Σοκολάτα και Βανίλια

Δύο χαμογελαστές ψυχές. Κλεμμένα φτερά

Ανείπωτες συμπτώσεις. Τέχνη αμάζευτη

Δύο δυστυχισμένες ματιές. Δανεικά φτερά

Ένα σπαθί και μία ασπίδα. Ανακύκλωση. 

Η Πασμίνα έξυσε το μέτωπό της και κατέβηκε τη στριφογυριστή μεταλλική σκάλα κάνοντας θόρυβο με τα ολοκαίνουργα ξύλινα τσόκαρα της. 

Το φόρεμα της διάφανο λευκό.
Μόνη μου είμαι σκέφτηκε, ας νιώσω την ελευθερία της σκιάς μου.

Ηλιόλουστη Μέρα...

Η Πασμίνα σήκωσε την πεσμένη μαργαρίτα και άρχισε να την μαδά...

Κάποιος για να αγνοώ πολύ.

Κάποιος για να συμπαθώ πολύ.

Κάποιος για να λατρεύω πολύ.

Κάποιος για να αγνοώ πολύ.

Κάποιος για να συμπαθώ πολύ.

Κάποιος για να λατρεύω πολύ.

Συνέχισε μουρμουρίζοντας τον σκοπό της και ένα βουναλάκι από λευκά πέταλα σχηματίστηκε στα πόδια της. Κράτησε το τελευταίο στα δάχτυλα της και κοίταξε τον ουρανό τόσο έντονα που ένιωσε πόνο στα μάτια της....

Γεύση Άμμου

Μου θυμίζεις τις πατημασιές πάνω στην άμμο που δεν μπορώ να τις πάρω μαζί μου.