Ένα Νόμισμα και μια Τελεία.

Όσα δεν έζησα και δεν γεύτηκα έμειναν μετέωρα στην ψυχή μου σκέφτηκε.
Η μνήμη ακολουθεί τον ίδιο δρόμο.
Το ταξίδι επιμένει χωρίς επιβάτες.
Ένα νόμισμα και μια τελεία ήταν το θέμα των σημειώσεών του.

Ένα νόμισμα και μια τελεία. Κάπως έτσι ξεμπερδεύει ένα όνειρο όταν κάτι θέλει να κρύψει μέσα σε αυτό. Κατρακυλάει και στριφογυρίζει σε κατηφορικά μονοπάτια δημιουργώντας σκιές ανεπανάληπτες και ανύποπτες από τον επόμενο περιπατητή.
Ο Λύκος απέφευγε την εξοχή τα τελευταία χρόνια. Ο νους του ένα έπιπλο θαμπό προσπαθούσε να ανταγωνιστεί τις αντίκες των καταλόγων.  Αλλά ό πάγος τις τελευταίες μέρες προκαλούσε θόρυβο καθώς έσπαγε και ο ψυχρός άνεμος θύμιζε τον πόνο στα μάτια άλλων στιγμών.
Πέρα στο λευκό πέπλο αντιφέγγιζε η  μορφή της Πασμίνα. Είχε μήνες να την δει. Η αδιαφορία της του προκαλούσε ύπνωση και παραστρατούσε στα λάθη της απραξίας του.
Την φανταζόταν εκστασιασμένη στις θεατρικές της ασχολίες. 

Κοιτούσε στον καθρέπτη, και διαφωνούσε με την εικόνα που αντίκριζε. 

Κατεύθυνση

Κάποτε ξυπνούσε τόσο νωρίς και η ζωή γέμιζε τις αισθήσεις της λες και πνίγοντας οποιαδήποτε ικανότητά της να της αντισταθεί. Σιγά σιγά το πνεύμα της κατανάλωσε ατυχίες και ασύμφορες μεταπτώσεις. Η μοναξιά της έγινε μια τροφή σχεδόν ηδονική και πάντα δοτική. Κάθε απόρριψη έκρυβε στο τέλος ένα εκκωφαντικό γέλιο που κατακλύζει την ψυχή της σκηνής προς τους θεατές της. Η Πασμίνα έδειχνε το χαμόγελο της λύπης της απλόχερα παραπλανώντας, μια νοητική φιλία με τις αισθήσεις της. Μια αβέβαιη πτώση για τους άλλους που κάτι περίμεναν από αυτήν. Παρατηρούσε καινούργιες εικόνες που τις πρόσφεραν ανάσα και συνέχιζε. Οι σκέψεις της κυνηγούσαν τα θέλω της που στο τέλος απέρριπτε δίχως ενδιαφέρον. Η αδράνεια όπλο κατά οποιαδήποτε αρχής, άλλη μια επιλογή.

- και τι έγινε έλεγε.

Κάπου μακριά ο Λύκος προσπαθούσε να συναρμολογήσει τον μηχανισμό ενός παλιού ρολογιού και η Πασμίνα χτυπούσε τα δάκτυλα της στο ημερολόγιο συναντήσεων της κατασκευάζοντας ένα μωσαϊκό πιθανόν αναμνήσεων. Το βλέμμα της αμέριμνο και συμπαθητικό κοιτούσε επανειλημμένα ένα άνοιγμα της βαριάς κουρτίνας προς το βαθύ μπλέ του ουρανού.

Ο άνεμος χτυπούσε ρυθμικά ότι μπορούσε να σηκώσει η δύναμη του προς διαφορετικές κατευθύνσεις...